Rozdział 5

Rozdział 5

Wróciliśmy na uczelnie, na jutro dzień zapowiadał się całkiem szary, więc spokojnie mogliśmy pojawić się na wykładach.

Rano poszliśmy na pierwszy z nich.

W Sali wykładowej siedzieliśmy w trójkę ja, Mike i Edward.

Rzecz jasna ja uparcie przysuwałam się do Edwarda, a odsuwałam od Mike’a a Mike ciągle chciał być blisko mnie.

- No holera jasna, daj ten mikroskop na tą stronę! Wrzasnęłam w końcu, gdy Mike nie chciał dać Edwardowi mikroskopu, przez który oglądaliśmy jakieś bakterie.

- Dlaczego ja? Ty nie możesz? Zapytał.

- A ty byś mógł się wychylić, idioto. Powiedziałam.

- No to jak tak chcesz być blisko niego i zapewnić mu dobrą pracę na zajęciach, to usiądź mu na kolanach.

- A hętnie, na pewno hętniej, niż tobie. Powiedziałam.

- Taaa, chcę to zobaczyć. Powiedział patrząc na nas ze złośliwym uśmieszkiem.

- Zamknij się. Powiedziałam.

- Newton, Cullen, ciszej! - dało się słyszeć karcący głos wykładowcy, więc umikliśmy.

- Netwon, jeśli jeszcze raz coś zrobisz to pożałujesz, że się urodziłeś - warknęłam przez zaciśnięte zęby. - Zapamiętaj to sobie.

- A ja potwierdzam - dodał Edward, patrząc na niego z pode łba.

- Ale wy debile jesteście. Mruknął Mike.

- - Słyszałam. Powiedziałam.

- Cicho. Edward próbował nas uciszyć.

- Dobra, dobra, już siedzę cicho, ty cepie. Powiedział Mike patrząc na Edwarda jak na coś obrzydliwego.

- Weź go nie obrażaj, wieśniaku bez szkoły. Warknęłam.

- Jak możesz! - Mike był wyraźnie oburzony, ale ja już nie wdawałam się z nim w dyskusję, bo moją głowę zaprzątało coś zupełnie innego.

Wieczorem, gdy wreszcie z Edwardem zostaliśmy sami, odezwałam się tonem nieznoszącym sprzeciwu:

- Edwardzie, mój ukochany. Pragnę cię.

Po tych słowach, nie czekając na jego odpowiedź przywarłam do niego silnie i zaczęłam go całować.

- Och, Bello - zamruczał mi mój ukochany do ucha.

Uśmiechnęłam się, a po chwili zaczęłam zdejmować z niego wszystko co miał na sobie. On zrobił to samo ze mną i już chwilę później leżeliśmy obok siebie nadzy. Całowaliśmy się tak jak jeszcze nigdy. Chwilę potem poczułam jak Edward znalazł się pode mną. Z moich ust wydobył się jęk podniecenia.

- Och Edwaaardzieee!

- Najdroższa... - szepnął i znów przywarł do mnie silnie, całując mnie bez opamiętania.

Ja robiłam to samo, czując się jak w niebie. Chciałam, by ta czynność trwała wieczność, wcale nie odczuwałam zmęczenia. Zaczęłam dłońmi poruszać się po jego pięknym torsie, schodząc coraz niżej i niżej. Poczułam jak Edward językiem schodzi też coraz niżej i niżej, a po chwili... Z moich ust wydobył się niepowstrzymywany okrzyk zachwytu, gdy poczułam co Edward wyczynia dalej. Chciałam coś powiedzieć, ale nie mogłam, w zamian pocałowałam go po raz kolejny, obejmując go udami. I właśnie wtedy, gdy w najlepsze się rozkręcaliśmy stało się coś, co nas oboje strasznie rozgniewało.

Usłyszeliśmy dziwny dźwięk, coś jakby skrzypnięcie drzwi.

Po chwili poczułam na sobie ciepły oddech, ludzki oddech.

- Bella. Usłyszałam głos Mike’a.

- Co kurwa? Co kurwa mać? Co ty tu…

- Nic, chciałem… Bella, jaka jesteś piękna.

- Zacisnęłam zęby, poczułam silne ramiona Edwarda zaciskające się dookoła mojego ciała.

- Spokojnie, Bello. Zamruczał.

- A co ty tu… Zaczął Mike, ale urwał, gdy zdał sobie sprawę z tego, co robiliśmy przed chwilą i w czym nam przeszkodził.

- To wy razem śpicie? Zapytał z niedowierzaniem, przecież tu są dwa łóżka.

- Jeśli byś zapomniał, to ja i Bella jesteśmy małżeństwem. Powiedział Edward wciąż zachowując spokój.

Mike rozdziawił usta.

- Małżeństwem? - spytał trochę zaskoczony.

- A czym niby innym? Dupeństwem? - odciął się Edward. Z trudem zamaskowałam chichot.

Kretynie! - warknęłam ze złością. - Do jasnej cholery, przecież byłeś na naszym ślubie, już zapomniałeś?

- Ale ja... - zaczął Mike, jednak nie pozwoliłam mu dokończyć.

Wściekła i rządna zemsty wyrwałam się z uścisku Edwarda.

- Bello, nie! - krzyknął, chcąc mnie powstrzymać, lecz nie zdążył.

Używając do tego całą swoją siłę kopnęłam Newtona prosto tam, gdzie słońce nie dochodzi. Chłopak przez chwilę chwiał się, a po chwili odrzuciło go do tyłu i upadł na podłogę, krzycząc z bólu.

- A masz, skurwysynie! - warknęłam ze złością. - Nie wchodzi się w nocy do obcego domu, ty pało!

- Oooo jeeeezuuu! Wrzeszczał. Moje jaajaa!

- I dobrze ci tak! Wrzasnęłam mu prosto w twarz, a teraz wypierdalaj!

Mike podniósł się z trudem i powlókł do drzwi.

- Dupek. I przez niego nie mam tego, czego chciałam. Powiedziałam zawiedziona.

- A myślisz, że ja mam, też nie. Powiedział Edward.