Rozdział 21

Rozdział 21

Po dwóch tygodniach nadszedł czas powrotu na uczelnię.

Sesja zimowa zbliżała się wielkimi krokami.

Rzecz jasna żadne z naszej czwórki nie musiało się uczyć, więc w ogóle się tym faktem nie przejmowaliśmy, wiadomo było jednak, że zwykli studenci zastanawiają się jak by tu zaliczyć egzaminy.

Najgorsza dla wszystkich z naszego wydziału była anatomia, wszyscy oprócz mnie i Edwarda pisali już ściągi, żeby mieć z czego korzystać podczas zaliczenia.

Oczywiście Mike Newton nie był w tej kwestii wyjątkiem.

Wszyscy wiedzieli, że wciąż chodzi na imprezy i prowadzi typowo studencki tryb życia.

W jego pokoju wciąż przebywały nowe dziewczyny, a nad książkami widywano go naprawdę żadko.

To też wiadomo było, że to właśnie on napisze najwięcej ściąg.

W dniu egzaminu z anatomii usiedliśmy z nim w jednej ławce, oczywiście Mike był w niebo wzięty, bo mógł się na mnie gapić.

W pewnym momencie, chyba była to połowa egzaminu, ale nie jestem pewna, bo ja i Edward oczywiście skończyliśmy pisać bardzo szybko.

Więc w tej połowie egzaminu zobaczyłam, że ręka Edwarda przesuwa się w stronę Mike’a a po chwili, której Newton pewnie nawet nie zarejestrował swoim ludzkim wzrokiem pokazał mi to, co trzymał w dłoni.

- Co ty… co ty najlepszego zrobiłeś? - Zapytałam go szeptem uśmiechając się.

- Nie widzisz? – Zapytał uśmiechając się tryumfalnie i pokazując mi po raz kolejny swoją zdobycz.

Była to ściąga Mike’a.

Obejmowała ona prawie cały materiał z anatomii przerobiony w tym roku.

- Po co to zrobiłeś? – Zapytałam, byłam naprawdę zdziwiona.

- Hm, jakby ci to wyjaśnić, pomyślmy. – Udawał zamyślonego.

- Ale może lepiej będzie, jeśli pozwolisz, żebym powiedział ci to poza salą egzaminacyjną? – zapytał mnie.

W sumie nie wiedziałam, po co to zrobił, skoro i tak wiedział, że się zgodzę.

Po półtorej godziny wyszliśmy z egzaminu.

- To wyjaśnisz mi? – Ponownie poruszyłam temat ściągi, którą Edward zabrał Newtonowi.

- No cóż, wyjaśnię, jeśli obiecasz, że nie uznasz, że… A z resztą, nieważne. – Powiedział, a po chwili wahania zaczął mówić dalej.

- Zrobiłem to po to, żeby wyrzucili go z uczelni, jeśli nie zaliczy paru egzaminów rektor uniwersytetu uzna, że nie nadaje się do tego, żeby się tu dalej uczyć i będzie miał rację, bo on nie zasługuje na to, żeby należeć do elity uczniów Harward Uniwercity.

- Kryje się za tym coś jeszcze, prawda? - Odgadłam to odczytując emocje z jego twarzy.

- Tak, chodzi o to, że nie chcę, żeby tak się zachowywał w stosunku do ciebie, traktuje cię tak, jakbyś miałabyć jego następną zabawką. - Odparł.

- Przecież jestem twoją żoną, więc inni nie mają do mnie dostępu, a poza tym jestem silna, poradzę sobie z nim, zapomniałeś, że sam mnie przemieniłeś w wampirzycę? – Zapytałam uśmiechając się przy tym.

- Nie, nie zapomniałem, jak mógłbym o tym zapomnieć, ale mimo wszystko nie chcę, żeby się do ciebie zbliżał, słyszę jego myśli, on cię pożąda, chce ciebie, a ja mógłbym zabić go w przypływie wściekłości, więc to co robię jest po części dla jego własnego dobra.

Teraz zrozumiałam.

Edward miał znakomitą samokontrolę, ale jeśli chodziło o stawanie w mojej obronie taryfa ulgowa dla osób, które jakoś mi zaszkodziły, lub mogły zaszkodzić nie istniała.

- Rozumiem. - Powiedziałam po chwili.

- Wybacz. – Edward wyglądał tak, jakby naprawdę było mu przykro.

- Nie mam czego ci wybaczać, po prostu walczysz o mnie za wszelką cenę, chociaż i tak masz mnie już na zawsze tylko dla siebie, cóż, tacy są mężczyźni. – Powiedziałam uśmiechając się szeroko.