Rozdział 11

Rozdział 11

Nadszedł czerwiec.

Wszyscy mieliśmy nadzieję, że będzie deszczowy, jednak zdarzały się dni, kiedy świeciło słońce.

Jeśli w taki dzień wypadał jakiś egzamin po prostu zdawaliśmy go w Internecie, bo żadne z nas nie miało zamiaru podchodzić do niego w innym terminie.

            - Ja mam serdecznie dosyć nauki po tylu latach. – Powiedział pewnego wieczoru Jasper, gdy siedzieliśmy grając w szachy.

- Dlaczego wy zawsze gracie akurat w tą grę? – Zapytała nas Alice.

- Dlatego, że żadna inna nie odpowiada poziomowi naszej inteligencji. – Odparł Jasper.

- No dobra, dobra, a sudoku, to co? – Alice wyglądała na bardzo szczęśliwą z powodu znalezienia alternatywy dla rozgrywek szachowych.

- Sudoku trzeba rozwiązywać samodzielnie. – Powiedziałam.

- A mi samej nie chce się tego robić. – Dodałam po krótkiej chwili.

- No tak. – Jasne, samej nie, ale z…

Alice urwała.

Wiedziała, że wspominając Edwarda zrobiłaby błąd.

Radziłam sobie coprawda z tym, że go niebyło dobrze, ale świadomość, że zobaczę go dopiero w sierpniu bolała mimo wszystko.

- No więc wracając do sprawy. – Kontynuował przerwaną wypowiedź Jazz.

- Nie cierpię nauki, bo zwyczajnie mnie nudzi.

- Mnie też. – Powiedziała Alice udając okropnie zmęczoną.

- A mnie nie. – Powiedziałam.

- Bo jesteś pierwszy raz na studiach. – Wyjaśnił Jasper.

- Pewnie tak. – Odparłam.

Po godzinie takiego gadania poszłam do siebie.

Spojrzałam na książki.

Oczywiście do jutrzejszych trzech egzaminów nie musiałam się uczyć.

Więc spojrzałam na mój telefon.

Było jedne nieodebrane połączenie od…

Od Angeli Weber.

Tak dawno z nią nie rozmawiałam, tak dawno jej nie widziałam.

Oddzwoniłam.

- Hej Angela. – Powiedziałam.

- No hej Bella. – Odparła moja koleżanka.

- Co słychać?

- No tak, standardowe pytanie. – Pomyślałam.

- A nic, no wiesz, teraz sesja. – Powiedziałam.

- Bardzo cię męczą na tym Harwardzie? – Zapytała Angela.

- Nie, nie jest aż tak źle. – Odpowiedziałam nieco drzącym głosem.

Miałam nadzieję, że moja rozmówczyni nie usłyszała tej zmiany.

- Mówisz, że nie jest źle, myślałam, że tam to strasznie studentów męczą.

- Widzisz, Harward nie jest taki straszny. – Powiedziałam z uśmiechem.

Szybko skończyłyśmy rozmowę.

Spojrzałam na zegarek.

Była dopiero dwudziesta trzecia.

Myślenie o jutrzejszych egzaminach wcale nie pozwalało mi się uspokoić.

Nie lubiłam egzaminów, nigdy.

Nawet, gdy stałam się wampirzycą dla której nauka stała się pojęciem zupełnie obcym.

Położyłam się do łóżka udając, że śpię.

Rano wstałam bez większych trudności, bo jak przystało na wampirzycę, ani sekundy nie przespałam.

patrząc za okno ujrzałam gęsty deszcz.

To dobry znak. – Pomyślałam.

Godzinę później powlokłam się na trzy ostatnie w tym roku egzaminy.

Gdy ujrzałam Alice szczęka mi opadła.

- Z czego ty tak się śmiejesz? – Zapytałam zdziwiona.

- Eee, nic,  Jasper mnie rozśmieszył. – Odparła chichocząc.

Jakoś trudno było mi uwierzyć w to, że to tylko wina Jaspera, ale nie wnikałam, bo to przecież prywatna sprawa Alice.

Trzy ostatnie egzaminy, i trzy kolejne piątki.

Spojrzałam na mój indeks.

- Żadnej czwórki. – Pomyślałam.

Rzeczywiście tak było, w indeksie, z góry do dołu widniały same piątki.

- No to czas najwyższy świętować koniec sesji. – Powiedziałam do siebie w myślach i ruszyłam w stronę akademika.