rozdział 4

Rozdział 4

Kolejny dzień nadszedł zdecydowanie za szybko.

Spojrzałam za okno.

Świeciło słońce.

- Edward, Edward! Wrzeszczałam, bo do mojego męża jak widać nic nie docierało.

Siedział wpatrzony w jedną ze stron książki, którą czytał tak właściwie całą noc.

- Tak? Zapytał wyrwany z zamyślenia.

- Wygląda na to, że nie pójdziemy dziś na zajęcia. Powiedziałam.

- Dlaczego? Zapytał zdziwiony.

- Świeci słońce, nie widzisz?

- Aaa, no tak. Powiedział przyglądając się szybie, a właściwie temu, co było za nią.

- Może pojedziemy do Forks? Zaproponowałam.

- Całkiem niezły pomysł. Odparł Edward. Powiedz Alice i Jasperowi.

Poszłam do ich domku, zgodzili się, więc wyruszyliśmy.

Po kilku godzinach znaleźliśmy się w Seattle, skąd do Forks było już niedaleko.

W domu spodziewaliśmy się spotkać z Esme Carlisle’em i Renesmee.

Jednak nie tylko ich tam zastaliśmy.

- Jacob! Wrzasnęłam na widok wielkiej postaci Indianina.

- Tak, piękna? Zapytał Jack bezczelnie.

- Nie, mów, do, mnie, piękna. Powiedziałam zaciskając zęby.

- Nie denerwuj się. Jacob wydawał się całkowicie rozluźniony.

- Co ty tu robisz do holery? Zapytałam.

- Przyszedłem zobaczyć się z Nessie. Odparł.

- Z Nessie? Zapytałam z niedowierzaniem.

- Tak. Odpowiedział Jacob, który sprawiał wrażenie, jakby w ogóle nie rozumiał o co mi chodzi.

Niewytrzymałam, rzuciłam się na niego jak lampart.

- Bella, nie! Edward zjawił się przy mnie w mniej niż sekundę.

- On nie będzie wtrącał się w życie mojej rodziny, nie będzie! Wrzeszczałam.

- Uspokój się. Jasper próbował podziałać na mnie swoimi zdolnościami.

-Odwalcie się, do holery! Ja go zabiję, zabiję tego kundla! Darłam się.

Po chwili zatopiłam zęby w karku Jacoba.

- Nie! Carlisle, zrób coś! Słyszałam wrzaski Edwarda i Jaspera, ale nie obchodziło mnie to, teraz liczyło się tylko to, żeby Jacob zginął.

Nagle poczułam, jak ktoś mnie od niego odciąga.

- Bello, uspokój się. Usłyszałam głos Carlisle’a.

- On nie ma prawa zbliżać się do mojej córki! Krzyknęłam.

- Będziemy ją przed nim chronić. Odparł carlisle.

- Zginiesz kundlu, jeśli tylko się do niej zbliżysz. Powiedziałam jeszcze Jacobowi.

- To ty zginiesz. Odparł Indianin.

- Nie, nie ona, ale właśnie ty, spróbuj tylko zbliżyć się do Renesmee, a rozszarpię cię własnoręcznie. Powiedział Edward patrząc na niego z nienawiścią.

Najpierw chciałeś odebrać mi Bellę, a teraz chcesz zniszczyć moją rodzinę. Dodał po chwili zastanowienia.

- Znalazł się cholerny obrońca rodziny. Powiedział zmiennokształtny. Ty lepiej zaszczep swoją żonkę przeciw wściekliźnie.

- Kto inny jest tu psem, nie ona. Powiedział Edward spokojnie.

Nagle Jacob rzucił się na niego z pięściami.

Rozległo się głuche uderzenie, gdy Edward uderzył go w ramię.

Chrupnęły kości.

- Holera jasna. Połamałeś mi ramię! Wrzasnął Jacob.

- Zasłużyłeś. Edward patrzył na niego z nieukrywaną pogardą.

- Jak ja bym chciał, żebyś umarł, jak ja o tym marzę. Powiedział Jacob.

- A ja marzę o twojej śmierci. Odezwałam się odciągając go od Edwarda.

- Bello, sam sobie poradzę. Powiedział.

- Nie wątpię w to, ale koniec już tego, bo nie zniosę świadomości tego, że ten wilk może ci coś zrobić.

- Nie przesadzaj, przecież wiesz, kto tu ma lepsze możliwości obrony. Powiedział.

- Wiem. Odparłam uśmiechając się.

Tymczasem Jacob trzymając się za poturbowane ramię wyszedł z domu.