Rozdział 10

Rozdział 10

Nadszedł maj.

Całe szczęście w tym roku był wyjątkowo deszczowy.

Jednak pewnego dnia, który był słoneczny wyjechaliśmy do Forks.

Tam rzecz jasna było pochmurnie.

W domu zastaliśmy tylko Emmetta i Renesmee.

- O, hej! – Powiedział Emmett.

- No hej! - powiedział Jasper ściskając mu dłoń.

Ja podeszłam do Renesmee.

- Jak tam u ciebie? Jak w szkole? – Zapytałam.

- Dobrze, całe szczęście już niedługo koniec roku. – powiedziała.

Widziałam, że raczej nikt jej nie akceptuje.

- Co się dzieje? – Zapytałam.

- Po prostu nikt mnie w tej szkole nie lubi. – Powiedziała patrząc na mnie smutno.

- Wszyscy nazywają mnie kujonicą, chociaż tak naprawdę się nie uczę. – Dodała.

- No cóż, masz to po ojcu. – Powiedziałam.

- On też nie musiał w ogóle zaglądać do książek, podobnie jak ja teraz, to jest cecha wampirza, Nessie.

- Ale zobaczysz, jeszcze trochę, i się do ciebie przyzwyczają. – Powiedziałam.

Potem poszłyśmy na spacer.

Cudownie było zobaczyć znów lasy w Forks.

W pewnym momencie dostrzegłam wilka o piaskowej sierści.

- O, hej Seth. – Odezwałam się.

Wilk zaskomlił żałośnie.

Widziałam, że coś go trapi, tylko nie wiedziałam co.

Renesmee poszła do domu, a ja podeszłam do Setha.

- Byłoby mi łatwiej, gdybyś był człowiekiem. – Powiedziałam.

Po chwili stał przede mną w ludzkiej postaci.

- Co się dzieje?- Zapytałam.

- Nic takiego.

- Po prostu mam już dość takiego życia, nie chcę być w sforze. – Powiedział.

- Nikt ci nie każe tam być. – Powiedziałam.

- No niby tak, ale jednak, wiesz jak to jest mieć nad sobą alfę, który jest tym, który może rozkazać ci wszystko.

- Ale powiedz mi lepiej, co u ciebie? Jak studia?

- A jakoś leci. – Odpowiedziałam.

- Za miesiąc sesja. – dodałam.

- Ale chyba egzaminami się nie przejmujesz? – Zapytał.

- No jasne, że nie. – Odpowiedziałam.

Po godzinie spaceru po lesie poszliśmy do domu Charliego.

- Cześć tato. – Powiedziałam.

- O, hej Bells. – Odparł Charlie.

- Jak tam w policji? Dalej spokój? – Zapytałam.

- No jasne, tu z regóły jest spokojnie, tylko kiedyś parę lat temu działy się różne rzeczy, z resztą pamiętasz.

Doskonale pamiętałam.

Najpierw tajemnicze morderstwa, których sprawcami byli nomadowie James, Victoria i Laurent, potem olbrzymie wilki w lasach, a następnie seria morderstw i zaginięć w Seattle, których sprawcami okazały się nowonarodzone wampiry z Armii Victorii.

Po dniu spędzonym w Forks musieliśmy wracać.

Żal mi było żegnać się z tymi lasami, w których było tyle wspomnień.

Każdy przyjazd tutaj ożywiał je na nowo.

Ale wiedziałam, że w wakacje znów tu wrócimy, już na znacznie dłużej.